بررسی عوامل اجتماعی مؤثر بر انزوای اجتماعی دانشجویان (مورد مطالعه: دانشگاه آزاد اسلامی‌ واحد تهران مرکزی)

در پژوهش حاضر عوامل مؤثر بر انزوای اجتماعی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی‌ واحد تهران مرکزیمورد بررسی قرار گرفته است. از این منظر، از رویکرد تلفیقی برگرفته از تئوری دورکیم، زیمل، زتومکا، جانسون، چلبی، کراوت، ولمن و دریفوس بهره گرفت و در صدد شناسایی تأثیر اعتماد و استفاده از فضای مجازی و متغیرهای زمینه­ای بر انزوای اجتماعی برآمد. با روش تحقیق پیمایشی و تکنیک پرسشنامه 370 نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی ‌واحد تهران مرکزی که از طریق نمونه­گیری تصادفی ساده و سهمیه­ای با استفاده از فرمول حجم نمونه کوکران محاسبه شده بود، انتخاب شدند. در این پژوهش از اعتبار صوری و محتوایی و جهت سنجش اعتماد از آلفای کرونباخ استفاده شد. داده­های پژوهش با استفاده از رگرسیون، آزمون T و تحلیل واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج بدست آمده میان اعتماد و انزوای اجتماعی تأثیری مثبت و مستقیم را نشان می‌دهد (3/53)، به این معنی که بی­اعتمادی باعث افزایش انزوای اجتماعی می‌گردد؛ همچنین استفاده از فضای مجازی (017/0) و متغیرهای زمینه­ای (وضعیت اشتغال، وضعیت تأهل، محل سکونت، مقطع تحصیلی) بهعنوان دیگر متغیرهای مستقل پژوهش، بر انزوای اجتماعی تأثیر نداشته است. البته میزان انزوای اجتماعی به تفکیک گروه سنی دارای تفاوت معناداری است. نتایج حاصل از رگرسیون بیانگر این است که تغییرات در متغیرهای مستقل باعث 4/29 درصد تغییرات در انزوای اجتماعی می­شود. در مجموع نتایج پژوهش حاضر نشان می‌دهد که بی­اعتمادی مانع از همکاری در بین دانشجویان می‌شود و باعث تضعیف پیوندهای اجتماعی می‌گردد.